lunes, 13 de abril de 2009

SANTO Y SEÑA



El código que activa el teléfono móvil. Que sea en plural: el personal y el profesional. En la tarjeta de crédito. Ah, también hay más de una. Para tantas facetas de la vida, tantas direcciones de correo electrónico. Ésas ya no las contamos: varias, pongamos cinco. ¿Estás adaptado a los tiempos modernos? ¿Usas redes sociales? ¿Blogueas? ¿Chateas? Más de lo mismo. No eres nadie si no lo demuestras. Señal y contraseñal. Confirma y reconfirma. Mezcla una con otra, desmezcla y vuelve a empezar. Ése no eres tú, que es el otro. Ya no sabes quién eres ni dónde te identificas. Ni para quién. ¿A dónde van a parar tantas contraseñas? El mundo está contraseñalizado, ¿quién lo descontraseñalizará? El contraseñalizador que lo descontraseñalice, buen descontraseñalizador será.
DES-CON-TRA-SE-ÑA-LI-ZA-DOR
DES-TRA-ÑA-ZA-CON-SE-LI-DOR
TRA-ZA-SE-DOR
SE-ZA-TRA-DOR

-----------------------

SANTO E SEÑA
O código que activa o teléfono móbil. Que sexa en plural: o persoal e o profesional. Na tarxeta de crédito. Ah, tamén hai máis dunha. Para tantas facetas da vida, tantos enderezos de correo electrónico. Eses xa non os contamos: varios, poñamos cinco. Estás adaptado aos tiempos modernos? Participas nas redes sociais? Blogueas? Chateas? Máis do mesmo. Non es ninguén se non o demostras. Sinal e contrasinal. Confirma e reconfirma. Mestura unha coa outra, desmestura e volve empezar. Ese non es ti, que é el outro. Xa non sabes quen es nen onde te identificas. Nen para quen. Onde van parar tantos contrasinais? O mundo está contrasinalizado, quen o descontrasinalizará? O contrasinalizador que o descontrasinalice, bo descontrasinalizador será.
DES-CON-TRA-SI-NA-LI-ZA-DOR
DES-TRA-NA-ZA-CON-SI-LI-DOR
TRA-ZA-SI-DOR
SI-ZA-TRA-DOR

jueves, 15 de enero de 2009

AMENAZAS E INFECCIONES


“Se han encontrado 3 amenazas y... (un número indecente que obviaré por pura vengüenza) infecciones en su equipo”. Pero en qué clase de lugar insalubre habita este equipo. Qué compañías nocivas se le arriman. A saber la calaña de los elementos que frecuenta. En qué estado calamitoso se encuentra su sistema inmunitario... Los misterios del ciberespacio son inescrutables: carpetas fantasma que se crean por generación espontánea, intrusos que burlan los filtros de seguridad, demonios disfrazados de ángeles, ángeles disfrazados de demonios... Como los animales de compañía, posiblemente el equipo se parezca a su usuario. Pero tranquilidad, que no cunda el pánico. Noticia de última hora: “Enhorabuena, se han eliminado todas las infecciones”.

---------------------------------------------------------------

AMEAZAS E INFECCIÓNS

“Atopáronse 3 ameazas e... (un número indecente que obviarei por pura vengoña) infeccións no seu equipo”. Pero en que clase de lugar insalubre habita este equipo. Que compañías nocivas se lle arriman. A saber a calaña dos elementos que frecuenta. En que estado calamitoso se atopa o seu sistema inmunitario... Os misterios do ciberespazo son inescrutables: carpetas pantasma que se crean por xeración espontánea, intrusos que burlan os filtros de seguridade, demos disfrazados de anxos, anxos disfrazados de demos... Como os animais de compañía, posiblemente o equipo se pareza ao seu usuario. Pero tranquilidade, que non cunda o pánico. Noticia de última hora: “Noraboa, elimináronse todas as infeccións”.

lunes, 12 de enero de 2009

ASNO-MÓVIL


-"Éste también es un vehículo", me espetó sonriendo la conductora del asno-móvil, vara en ristre.

El burro avanzaba lentamente, con su carga de hierba a cuestas, por un camino estrecho y sinuoso que se ha convertido en poco menos que la avenida de Madrid. El atajo ha prosperado entre los que escapamos del tráfico urbano y los semáforos; pero un día el inconveniente se presenta en forma de tractor, y otro, en animal cuadrúpedo. Sorpresas del mundo rural, para recordarnos quiénes somos, dónde estamos, de dónde venimos; para devolvernos la cadencia campestre que las prisas cotidianas nos han arrebatado; para cruzar un hola con un rebuzno.

--------------------------------------------------------

CHIRICO-MÓBIL
“Este tamén é un vehículo”, espetoume sorrindo a condutora do asno-móvil, vara en ristre.
O chirico avanzaba lentamente, coa súa carga de herba sobre o lombo, por un camiño estreito e sinuoso que se converteu pouco menos que na avenida de Madrid. O atallo prosperou entre os que escapamos do tráfico urbano e os semáforos; pero un día o inconvinte preséntase en forma de tractor, e outro, en animal cuadrúpedo. Sorpresas do mundo rural, para lembrarnos quen somos, onde estamos, de onde vimos; para devolvernos a cadencia campestre que as presas cotiás nos arrebataron; para cruzar un ola cun orneo.

jueves, 31 de julio de 2008

domingo, 27 de julio de 2008

MI, TU, SU... MELANCOLÍA



Ya se le está pasando, pero hay que ver cómo se pone cuando se enfada con el mundo, cuando se enfurruña con las nubes, cuando rebufa contra las sombras, cuando se encapricha de la soledad, cuando rehúye las voces, cuando quiere y no puede, cuando únicamente desea dormir, cuando se encierra en su torre de cristal, cuando hace que no está cuando la llamas, cuando hace como que nada va con ella... por todo eso y más, has de entender su melancolía; solo así podrás quererla, un poquito.


-------------------------------------------------------------

MIÑA, TÚA, SÚA... SAUDADE
Xa lle está a pasar, pero hai que ver como se pon cando se enfada co mundo, cando se enfurruña coas nubes, cando rebufa contra as sombras, cando se encapricha da soidade, cando foxe das voces, cando quere e non pode, cando unicamente desexa durmir, cando se pecha na súa torre de cristal, cando fai que non está cando a chamas, cando fai como que nada vai con ela... por todo iso e máis, has de entender a súa saudade; só así poderás querela, un anaquiño.

lunes, 21 de julio de 2008

LA FRAGILIDAD

El cuerpo se avería, qué se le va a hacer: defecto de fábrica, uso/abuso de la maquinaria, la puñetera vejez... mil cosas, así es la vida (y su antónimo). El caso es contarlo, añadir la experiencia a la lista de batallitas y asumir nuestra fragilidad. Me asusta la dependencia, no tanto por quien la padece, sino por quien se convierte de una forma permanente o puntual en el punto de apoyo de esa persona que se ha vuelto indefensa, vulnerable, en una víctima involuntaria de sí misma. No confíes en tu corpulencia, porque puedes tener la autonomía de un recién nacido. Dosifica tu fortaleza, la necesitarás para no sucumbir al desaliento. No pierdas la perspectiva de la realidad pero sueña despierto, con tal de abstraerte de la asepsia, la frialdad, el ambiente hospitalario que todo lo impregna. Y suma años a tu carnet de identidad.

-----------------------------------------------------------

A FRAXILIDADE
O corpo avaríase, que se lle vai facer: defecto de fábrica, uso/abuso da maquinaria, a maldita vellez... mil cousas, así é a a vida (e o seu antónimo). O caso é contalo, engadir a experiencia á lista de batalliñas e asumir a nosa fraxilidade. Asústame a dependencia, non tanto por quen a padece, senón por quen se converte dun xeito permanente ou puntual no punto de apoio desa persoa que se volveu indefensa, vulnerable, nunha vítima involuntaria de si mesma. Non confíes na túa corpulencia, porque podes ter a autonomía dun recén nacido. Dosifica a túa fortaleza, precisarala para non sucumbir ao desalento. Non perdas a perspectiva da realidad pero soña esperto, con tal de abstraerte da asepsia, a frialdade, eo ambiente hospitalario que todo o impregna. E suma anos ao teu carnet de identidade.

lunes, 14 de julio de 2008

PACIENTES DE ALTOS VUELOS

Lo que Gabriel y Teo vayan a ser de mayores no lo sé yo. Gabriel podría ser filósofo. Sentado en una silla de ruedas, junto a sus abuelos, con esos mofletes que dan ganas de pellizcar, se mostraba reservado y observador. ¿Le habría comido la lengua el gato?, le dije. Sonrió. A Teo le rodeaban sus padres, le dedicaban miradas y mimos. Teo podría ser mecánico. Desenrolló la foto sobre sus piernas con una destreza asombrosa y con el brazo que no tenía sujeto a los sueros y los antibióticos empezó a señalar los aviones, mientras balbuceaba instrucciones en esa lengua ininteligible que solo hablan los niños de dos años.

“¿De qué se hacen los aviones?” Explicación de parvulario. “¿Cómo se aterriza?”. Con mucho cuidado, pienso yo. “¿Por qué siempre váis siempre de azul?” Carcajada general... Su curiosidad es infinita, su ingenio inagotable; con el dedo índice apuntando, cada cual a lo más alto que podía, hasta el más audaz de los pilotos de la Patrulla Águila, que les visitó en el Hospital Xeral de Vigo, podría verse en serios apuros. “Mayday, mayday, bombardeo de preguntas a discreción, iniciamos maniobra de evasión...”
--------------------------------------------------------------
PACIENTES DE ALTOS VOOS
O que Gabriel e Teo vaian ser de maiores non o sei eu. Gabriel podería ser filósofo. Sentado nunha cadeira de rodas, a carón dos seus avós, con eses mofletes que dan ganas de peliscar, amosábase reservado e observador. Comeríalle a lingua o gato?, pregunteille. Sorriu. A Teo rodeábano os seus pais, adicábanlle olladas e mimos. Teo podería ser mecánico. Despregou a foto sobre as pernas cunha destreza asombrosa e co brazo que non tiña suxeito aos soros e os antibióticos empezou a sinalar os avións, mentras balbuceaba instruccións nesa lingua inintelixible que só falan os nenos de dous aniños.
“De que se fan os avións?” Explicación de parvulario. “Como se aterra?”. Con moito coidado, penso eu instintivamente. “Por que sempre ides de azul?” Gargallada xeral... A súa curiosidade é infinita, o seu enxeño inesgotable; co dedo índice apuntando, cada cal ao máis alto que podía, ata o máis audaz dos pilotos da Patrulla Águia, que os visitou no Hospital Xeral de Vigo, podería verse en serios apuros. “Mayday, mayday, bombardeo de preguntas a discreción, iniciamos manobra de evasión...”
(Imaxe: Óscar Vázquez, La Voz de Galicia)