lunes, 14 de julio de 2008

PACIENTES DE ALTOS VUELOS

Lo que Gabriel y Teo vayan a ser de mayores no lo sé yo. Gabriel podría ser filósofo. Sentado en una silla de ruedas, junto a sus abuelos, con esos mofletes que dan ganas de pellizcar, se mostraba reservado y observador. ¿Le habría comido la lengua el gato?, le dije. Sonrió. A Teo le rodeaban sus padres, le dedicaban miradas y mimos. Teo podría ser mecánico. Desenrolló la foto sobre sus piernas con una destreza asombrosa y con el brazo que no tenía sujeto a los sueros y los antibióticos empezó a señalar los aviones, mientras balbuceaba instrucciones en esa lengua ininteligible que solo hablan los niños de dos años.

“¿De qué se hacen los aviones?” Explicación de parvulario. “¿Cómo se aterriza?”. Con mucho cuidado, pienso yo. “¿Por qué siempre váis siempre de azul?” Carcajada general... Su curiosidad es infinita, su ingenio inagotable; con el dedo índice apuntando, cada cual a lo más alto que podía, hasta el más audaz de los pilotos de la Patrulla Águila, que les visitó en el Hospital Xeral de Vigo, podría verse en serios apuros. “Mayday, mayday, bombardeo de preguntas a discreción, iniciamos maniobra de evasión...”
--------------------------------------------------------------
PACIENTES DE ALTOS VOOS
O que Gabriel e Teo vaian ser de maiores non o sei eu. Gabriel podería ser filósofo. Sentado nunha cadeira de rodas, a carón dos seus avós, con eses mofletes que dan ganas de peliscar, amosábase reservado e observador. Comeríalle a lingua o gato?, pregunteille. Sorriu. A Teo rodeábano os seus pais, adicábanlle olladas e mimos. Teo podería ser mecánico. Despregou a foto sobre as pernas cunha destreza asombrosa e co brazo que non tiña suxeito aos soros e os antibióticos empezou a sinalar os avións, mentras balbuceaba instruccións nesa lingua inintelixible que só falan os nenos de dous aniños.
“De que se fan os avións?” Explicación de parvulario. “Como se aterra?”. Con moito coidado, penso eu instintivamente. “Por que sempre ides de azul?” Gargallada xeral... A súa curiosidade é infinita, o seu enxeño inesgotable; co dedo índice apuntando, cada cal ao máis alto que podía, ata o máis audaz dos pilotos da Patrulla Águia, que os visitou no Hospital Xeral de Vigo, podería verse en serios apuros. “Mayday, mayday, bombardeo de preguntas a discreción, iniciamos manobra de evasión...”
(Imaxe: Óscar Vázquez, La Voz de Galicia)

No hay comentarios: