Sus derechos acaban donde comienzan los tuyos. Y aún así no le importa. Interpreta las leyes a su conveniencia, quedándose con aquello que le beneficia y rechazando lo que le perjudica. Pero no está solo. En su torpe ignorancia arrastra a otros de su mismo corte, hasta el punto de creerse sus propias mentiras: insolidarios, egoístas, obtusos. Reaccionan ante las discrepancias primero con victimismo, después con desprecio, luego con insultos.
Es la definición certera del caciquismo, una lacra que algunos creían extinta, pero de la que aún perviven formas de vida resistentes al racionalismo, la justicia y la igualdad.
No es por el agua. Ni tan siquiera por el terruño. Que les plantes cara y te niegues a entrar por un aro previamente trazado es una acción de rebeldía. De valentía. De negación del borreguismo. Puede que ya solo te quede el derecho al pataleo. Pero les habrás demostrado -pese a toda la alevosía, premeditación y nocturnidad con la que hayan actuado- que los caciques están abocados al fracaso, a la evidencia pública de sus chapuzas. Y tú podrás continuar con tu vida con la cabeza bien alta. Sabiendo que el agua con la que riegan sus ridículas petunias es robada, contaminada por la soberbia y la cerrazón de quien no quiere dar su brazo a torcer, ilegítimamente. Solo es un manantial. Pero por sus aguas corre tu dignidad.
---------------------------------------------------------------
MANANCIAL
Os seus dereitos rematan onde comezan os teus. E aínda así non lle importa. Interpreta as leis á súa comenencia, quedando con aquelo que lle beneficia e rexeitando o que lle perxudica. Pero non está só. Na súa torpe ignorancia arrastra a outros do seu mesmo corte, ata o punto de creren as súas propias mentiras: insolidarios, egoístas, obtusos. Reaccionan ante as discrepancias primeiro con victimismo, despois con desprezo, logo con insultos. É a definición certeira do caciquismo, unha lacra que algúns creían extinta, pero da que perviven formas de vida resistentes ao racionalismo, a xustiza e a igualdade.
Non é pola auga. Nin tan sequera polo terruño. Que lles prantes cara e te negues a entrar por un aro previamente trazado é unha acción de rebeldía. De valentía. De negación do borreguismo. Pode que xa só che quede o dereito ao pataleo. Pero teraslles demostrado que -malia toda a alevosía, premeditación e nocturnidade coa que actuaran- os caciques están abocados ao fracaso, á evidencia pública das súas chapuzas. E ti poderás continuar coa túa vida coa cabeza ben alta. Sabendo que a auga coa que regan as súas ridículas petunias é roubada, contaminada pola soberbia e a cerrazón de quen non quere dar o seu brazo a torcer, ilexitimamente. Só é un manancial. Pero polas súas augas corre a túa dignidade.
No es por el agua. Ni tan siquiera por el terruño. Que les plantes cara y te niegues a entrar por un aro previamente trazado es una acción de rebeldía. De valentía. De negación del borreguismo. Puede que ya solo te quede el derecho al pataleo. Pero les habrás demostrado -pese a toda la alevosía, premeditación y nocturnidad con la que hayan actuado- que los caciques están abocados al fracaso, a la evidencia pública de sus chapuzas. Y tú podrás continuar con tu vida con la cabeza bien alta. Sabiendo que el agua con la que riegan sus ridículas petunias es robada, contaminada por la soberbia y la cerrazón de quien no quiere dar su brazo a torcer, ilegítimamente. Solo es un manantial. Pero por sus aguas corre tu dignidad.
---------------------------------------------------------------
MANANCIAL
Os seus dereitos rematan onde comezan os teus. E aínda así non lle importa. Interpreta as leis á súa comenencia, quedando con aquelo que lle beneficia e rexeitando o que lle perxudica. Pero non está só. Na súa torpe ignorancia arrastra a outros do seu mesmo corte, ata o punto de creren as súas propias mentiras: insolidarios, egoístas, obtusos. Reaccionan ante as discrepancias primeiro con victimismo, despois con desprezo, logo con insultos. É a definición certeira do caciquismo, unha lacra que algúns creían extinta, pero da que perviven formas de vida resistentes ao racionalismo, a xustiza e a igualdade.
Non é pola auga. Nin tan sequera polo terruño. Que lles prantes cara e te negues a entrar por un aro previamente trazado é unha acción de rebeldía. De valentía. De negación do borreguismo. Pode que xa só che quede o dereito ao pataleo. Pero teraslles demostrado que -malia toda a alevosía, premeditación e nocturnidade coa que actuaran- os caciques están abocados ao fracaso, á evidencia pública das súas chapuzas. E ti poderás continuar coa túa vida coa cabeza ben alta. Sabendo que a auga coa que regan as súas ridículas petunias é roubada, contaminada pola soberbia e a cerrazón de quen non quere dar o seu brazo a torcer, ilexitimamente. Só é un manancial. Pero polas súas augas corre a túa dignidade.
No hay comentarios:
Publicar un comentario